March 31, 2024 by Roshan Fernando
පොල් රුප්පාවේ කතන්දරය
මම මිනිස්සුන්ට උදව් කරන්න පටන් ගත් හැටි
පොල් රුප්පාවේ කතන්දරය
අදින් වසර 48 ක් ඈත අතීතයක එනම් 1977 වසරේ යම් වකවානුවක ඔබගේ සිත් පහන් කරන්නාවූ කතාවක් ඔබ හමුවේ තැබීමට මම කැමත්තෙමි. එකල මීගමුවේ කරදිය සුවඳ මැද මිනිසුන් දිවිගෙවන සුන්දර ගම්මානයක දුව පැන ඇවිදිමින් නාඹර කොලු ගැටවූ පිරිසක් වාසය කළහ. ඒ අතර යන්තම් අවුරුදු දහතුනක් වූ දඟකාර කොල්ලෙක් විය. රැලේ දුක සතුට මුසුවූ සාමූහික තීරණ වලදී පෙරමුණ ගෙන වැඩ කළේ ඔහුය.
සෑම දිනකම පාසල නිමවී මෙම කොල්ලෝ රංචුව තම ගම අසළ පිහිටි පොල් වත්තට රැස්වන්නේ පොල් ගස් වලට වතුර දැමීම සඳහාය. දැඩි හිරු රශ්මිය නොතකා, ඔවුන් වෙහෙස නොබලා වැඩ කළෝය. ඒ පුංචි සන්දියේදී පුංචි සිත්වලට අහිංසක බලාපොරොත්තු ඉටු කරගැනීම සඳහා යම් සොච්චම් මුදලක් උපයාගැනීමේ අටියෙනි. සෑම දිනකම මහන්සිය අවසානයේ වතු හිමියා විසින් ඔවුන්ට ත්‍යාගශීලීව ශත දහයක කුඩා ගෙවීමක් ලබා දුන්නේය. මෙම කාසි මේ කොල්ලෝ රංචුවට කොපමණ වටිනවාද යන්න කුඩා අවදියේදී යම් මුදලක් ලැබුණු විට දැනුණු හැඟීම හොඳින් දන්නෝ දනිති.
දිනක්, අසල දුප්පත් පවුලක වයෝවෘද්ධ මිනිසෙක් මිය ගිය පුවතක් පැතිරීමත් සමඟ ගමටම අඳුරු වාතාවරණයක් උදා විය. තම ආදරණීයයා වෙනුවෙන් නිසි අවමංගල්‍යයක් කිරීමට පවුලට වත්කමක් නොමැති බවට මෙම පුංචි කොල්ලාට අවබෝධ විය. ඔහු මේ බව තම මිතුරන් සමග සාකච්චා කර මේ අසරණ පවුල වෙනුවෙන් අප යමක් කලයුතු යයි කල්පනා කළේය. පොල්වත්තේ වැඩකර ශ්‍රමයෙන් උපයා ගත් කාසි ගණන් කරමින් ඔවුහු එකට රැස් වූහ. එය ඔවුන්ගේ එකම ආදායම් මාර්ගය බව දැන සිටියත් එය දුකට පත් පවුලට පිරිනැමීමට ඔවුහු දෙවරක් නොසිතා තීරණය කළහ.
ලෙන්ගතු හදවතින් පවුලට ළං වූ ඔහු සහ ඔහුගේ මිතුරන් තම දෑත් දිගු කළේ, අවමංගල්‍ය වියදම් සඳහා තම මුළු ඉපැයීම් ඉදිරිපත් කරමිනි. කුඩා පිරිමි ළමයින්ගේ මෙම අනපේක්ෂිත කරුණාව දැක්වීමෙන් පවුල හැඟීම්වලින් පිරී ගියේ ය. මුළු ගමටම මෙම ක්‍රියාව අදහාගත නොහැකි විය.මේ කොලු ගැටයන් විසින් ලබා දුන් මුදලින් දේහය තැන්පත් කිරීම සඳහා මිනී පෙට්ටියක් සපයා ගැනීමටත් අනෙකුත් අවශ්‍ය අවමංගල්‍ය කටයුතු සංවිධානය කිරීමටත් පවුලේ අයට හැකි විය. ඔවුන්ගේ පරාර්ථකාමී ඉරියව්ව ශෝකයට පත් පවුලේ බර ලිහිල් කළා පමණක් නොව ගම තුළ බලාපොරොත්තුවේ සහ දයාවේ පහන් දැල්වීය.
ඒ මොහොතේ සිට ඔහු සහ ඔහුගේ මිතුරන් සංවේදනයේ සහ සහයෝගීතාවයේ සැබෑ බලය තේරුම් ගත්හ. ඔවුන්ගේ ත්‍යාගශීලී ක්‍රියාව ගමේ සෑම කෙනෙකුටම කියා දුන්නේ කරුණාවේ කුඩා ඉරියව් පවා අන් අයගේ ජීවිතවල ගැඹුරු වෙනසක් ඇති කළ හැකි බවයි. ඒ වගේම රස්තියාදු ගහන පොල් කොළ මැද්දේ දයාවේ ආත්මය මල්ඵල ගන්වමින් පරම්පරා ගණනාවකට ආදරයේ සහ එකමුතුකමේ චිරස්ථායි උරුමයක් ඉතිරි කළෝය. ඉදින් ඇරඹුණු මෙම තරුණයාගේ ව්‍යායාමය පුරා අවුරුදු 47ක් තිස්සේ අසරණ ජනතාව වෙනුවෙන් විවිධ අයුරින් ඉටු කළේය. අදටත් එය ඉටු කරමින් සිටී. ඉතින් මේ මිනිසා කවුරුන්දැයි ඔබ දැනටමත් හොඳින් දන්නවා ඇතැයි මම සිතමි.